Program
Metoda Weroniki Sherborne - Ruchu rozwijającego
Główna idea metody wyraża się w stwierdzeniu, że posługiwanie się ruchem jest narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka. System ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi w trakcie tzw. "baraszkowania". Prostota i naturalność są głównymi walorami metody i stanowią o jej wartości i powodzeniu. Dziecko poznaje, więc własne ciało i przestrzeń, która je otacza, spotyka w niej innego człowieka, uczy się współpracować, zdobywa zaufanie do siebie i innych, a czując się bezpieczne staję się twórcze. Ruch jest zabawą, która daje przeżycie radości i dzielenia jej z innymi, co jest bardzo ważne w nawiązywaniu kontaktów społecznych.
Metoda Marty Bogdanowicz – Dobrego Startu
Dzięki zastosowaniu: zabaw przy muzyce, gier, wierszyków oraz piosenek, metoda rewelacyjnie kształtuje dziecięcą wyobraźnię, wpływa na rozwój psychomotoryczny, a przede wszystkim rozwija umiejętności związane z funkcją pisania, czytania i przyswajania wiedzy- tak ważnych w pierwszym etapie edukacji. Metoda kształtuje ponadto poznanie wielozmysłowe oraz integracyjnie wpływa na grupę.
Dziecięca matematyka
Celem metody Edyty Gruszczyk - Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. Wiek przedszkolny jest najlepszym do tego okresem. Efektywność wspomagania rozwoju, a także wyniki edukacji matematycznej zależą od dopasowania treści kształcenia do możliwości intelektualnych dzieci. Kształtowanie pojęć matematycznych jest procesem ciągłym i w głównej mierze dokonuje się w naturalnych sytuacjach życia codziennego. Matematyka tak przedstawiona staję się przystępna i przyjazna dzieciom.
Wybrane aspekty Metody Marii Montessori
Metoda skupiająca się na twórczej ekspresji dziecka. Rozwijająca jego indywidualny, wewnętrzny potencjał. Pozwalająca na zindywidualizowany i swobodny rozwój poprzez spontaniczność i aktywność twórczą. Istota Pedagogiki Montesorri zakłada, ze każde dziecko ma w sobie inny potencjał, dlatego powinno rozwijać się zgodnie ze swoimi możliwościami, kompetencjami i umiejętnościami, a tym samym kształtować samodzielności i odpowiedzialność za swoje czyny.
Pedagogika zabawy
Celem metody jest stworzenie jak najlepszej atmosfery motywującej dziecko do aktywnej postawy twórczej. Poprzez kształtowanie poczucia akceptacji i bezpieczeństwa rozwijamy jego najlepsze cechy oraz budujemy emocjonalną więź w grupie. Zabawy wykorzystujące ruch, taniec, dramę, pantomimę czy gest wpływają na rozwój percepcji motorycznej, wzrokowej i słuchowej.
Kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona
Jest metodą wspierania naturalnego rozwoju człowieka bez względu na wiek. Poprzez różne ćwiczenia ruchowe wspomaga proces uczenia się oraz integrację ciało-umysł. Celem metody jest rozwój małej i dużej motoryki oraz orientacji w schemacie własnego ciała. Efektem ćwiczeń jest poprawa koordynacji wzrok – pamięć – słuch – spostrzegawczość – koncentracja – orientacja przestrzenna.
Metody czytania globalnego Domana
Glenn Doman traktuje naukę czytania jako element dziecięcej zabawy. Twierdzi, że naukę czytania można rozpocząć z dzieckiem wkrótce po jego urodzeniu, najlepiej jednak po 12 miesiącu życia. Radosna i pozbawiona stresu „zabawa w czytanie” nie tylko umożliwia dziecku nabycie umiejętności czytania, ale rozwija równocześnie jego kompetencje językowe.
Metody Carla Orffa i R. Labana
Carl Orff opracował własną metodę wychowania muzycznego dzieci, której głównym elementem jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych (bębenki, tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty, dzwonki melodyczne). Duży nacisk kładzie się na improwizację i rozwijanie ekspresji, a najważniejszym elementem w muzykowaniu jest rytm. Celem zajęć jest pobudzanie wyobraźni i inwencji twórczej oraz zaspakajanie naturalnej potrzeby ruchu. Dziecko uczy się słuchać muzyki i dostosowywać ruch do jej tempa i nastroju, wyczuwać własny ciężar ciała w czasie i przestrzeni.